Tatbiki, uygulamalı ekonomi ilmine, ekonomi politikası veya ekonomi siyaseti denilmektedir. Ekonomi politikası “tatbiki ekonomi”, ekonomik meselelerin çözümü için belirlenen politikadır.
Ekonomi politikası, bir ülkede ekonomi alanında, belirlenen hedeflere ulaşmak için ortaya konan ekonomik düzen, ekonomik yapı ve ekonomik faaliyetleri yönlendiren tedbirlerin hepsidir.
Uygulanacak ekonomi politikasının doğru, gerçekçi ve sağlam temeller üzerine oturtulması gerekir. Değişken ve zikzaklar çizen ekonomik uygulamalar ile ekonomik çözümler bulunamaz.
Ekonomi politikasının başlıca hedefleri şunlardır: 1) Ekonomik büyüme ve kalkınma, 2) Tam istihdam, 3) Ekonomik istikrar, 4) Adil gelir dağılımı 5) Ödemeler dengesi
Belirlenen bu hedeflere ulaşmak için ekonominin hükümetler tarafından yönetilmesi gerekir. Para politikası ile millî paranın istikrarı merkez bankasınca sağlanır. Yatırımlar, istihdam ve genel harcamalar hükümetlerin öncülüğünde Maliye Bakanlığı ve diğer kuruluşlarca yerine getirilir. Maliye politikasında en önemli araç bütçedir.
Ekonomi politikasının başlıca çeşitleri şunlardır: 1) Kalkınma politikası, 2) Tarım politikası, 3) Sanayi politikası, 4) İç ticaret politikası, 5) Dış ticaret politikası, 6) Ulaşım politikası, 7) Hizmetler politikası, 8) Enerji politikası, 9) Para ve kredi politikası, 10) Turizm politikası, 11) Sağlık politikası, 13) Şehircilik politikası, 14) Göç politikası, 15) Yatırım politikası, 16) Üretim politikası, 17) Dağıtım politikası, 18) İstihdam politikası, 19) İşsizlik politikası, 20) Enflasyon politikası, 21) Sosyal politika, 22) İstikrar politikası
Bir ekonominin iyi veya kötü durumda olduğunu ölçmek için gayri safi millî hâsıla, enflasyon, işsizlik, faiz haddi, döviz kuru ve ödemeler dengesine bakmak gerekir. Bir ülkede faiz ortadan kaldırılıp, millî paranın kıymeti değerli hale getirilip, döviz kurunda denge kurulamadığı sürece enflasyon ve işsizlik ortadan kaldırılamaz.
Ekonomik ilişkiler; arz ve talep, sermaye ve emek, ithalat ve ihracat ile fertler ve kurumlar arasındaki serbest rekabet esasına göre işlemektedir.
Ekonomik çözüm önerileri, ilmi temeller üzerine oturtulmalıdır. İlmi temeller üzerine oturtulmayan ekonomi politikaları çözüm olamaz. Hatta ekonomi ilmine ters olan ekonomik uygulamalar, ülkeleri bunalıma sürükler.
Toplumlar, sosyo-politik ve sosyo-ekonomik yönden farklılıklar göstermektedirler. Bir toplumun gelişmesi ve kalkınması için politik kararlar alınırken, uygulamaya konacak olan ekonomik çözüm önerilerinin tutarlı olması gerekir.
Bir ülkede ekonomik düzen nasıl olmalı? Ekonomi politikası nasıl yürütülmeli? Üretim nasıl artmalı? Fiyatlar nasıl düşürülmeli? Enflasyon nasıl önlenmeli? İstihdam nasıl sağlanmalı? İşsizlik nasıl önlenmeli? Millî gelir nasıl artmalı? Adil gelir paylaşımı nasıl yapılmalı? Ekonomik büyüme ve kalkınma nasıl olmalı? Ekonomik istikrar nasıl sağlanmalı? Hükümetler bu soruların cevaplarını bulmalıdırlar.
Hükümetler, ekonomik çözüm için, ekonomistlerin fikir ve düşüncelerine değer vermelidirler. Yapılan çözüm önerilerini dikkate almalıdırlar. Siyasetçiler, ekonomistlerin ortaya koyduğu fikir ve düşüncelere muhtaçtırlar.
Ekonomist: İktisatçı. Tutum uzmanıdır. Ekonomik meselelere çözüm önerileri sunmak için ilim metodu ile ekonomi ilkelerini kullanarak, verileri analiz eder. Ekonomi düzenini; makro ekonomi ve mikro ekonomi olarak iki şekilde inceler. Önerilerini çözüm odaklı olarak ortaya koyar.
Ekonomistler, ekonomi üzerine tahsil yapmış kişilerdir. Ekonomi ilmini; teori ve kuralları ile bilirler. İlmin gereği olarak gerçekleri söylemek ve ortaya koymak durumundadırlar. Ekonomistler görüşlerini ve fikirlerini açık bir biçimde ortaya koyarlar. Niyetleri ortaya koydukları görüşlerden başkalarının faydalanmasıdır. Art niyetleri olamaz. Ekonomistlere fikir danışan yöneticiler, uyguladıkları ekonomi politikalarında sağlıklı karar verirler. Ekonomi bilen, ekonomik gidişatı da bilir. Ama ben bilirim mantığı ile hareket eden yöneticiler başarılı olamazlar.