Ne ki bu dünya gelip oturduğumuz.  Yuva diye yurt edindiğimiz. Dünya malı diye tasasını çektiğimiz.  İçine girip oyalandığımız. Kazanmak için ömrümüzü verdiğimiz. Güzellikler içinde kendimizi kaybettiğimiz.  Uğrunda hep koşup ta yetişmedigimiz. Kazanmak uğruna maneviyatlarimizi kaybettiğimiz.  Dünya malı değilmi?  Doldurmaya çalışıp dolduramadıgimız. Büyük küçük bilmeden yarış ettiğimiz.  Bazen inkar bazen küfür ettiğimiz.  Sanki hepsi benim diye  kavgalara girdiğimiz. Dünya malı  değilmi?. 
Madem bogazdan geçen bir lokma ekmek için.  Bir ömür oturacagımız kısa bir mekan kurup, etrafını İrem bahçelerine  çevirdiğimiz  .Dünya malı  degilmi? 
  Büyük küçük bilmeden.hatır, gönül almadan. Nice yollara  doyumsuz oldugumuz. Dünya malı değilmi?. 
Gece gündüz demeden çalışan. Mal mülk için
yaratanı bile unutan.  Bunlar benim mülk lerim sahibi benim diye doymadan söylediğimiz Dünya malı  değilmi  
   Gideceğin yeri bildiğin halde bir kefen giyip gideceğin yere,malın mülkün bile sana davacı olduğunu bilerek,peşinde koştuğun Dünya malı değilmi. 
   Hepsi senin olsa neye yarar. Kimler gelip gecmediki bu diyardan. Kimse ayrılık kararı  bile almadan. Dünyadaki servetlere doymadan. Gözleri açık gitti belki bu dünyadan.
  Hepsi benim diyenler nefsini haram için heba edenler. Eş dost akraba bilmeyenler. Birde içine haram katanlar. Dönüşte bakmadan gitti dünyadan 
    Dünya malı kapadı gözümüzü, geçirmez oldu kimseye sözümüzü.  Belki soyleyemidik özümüzü.  Nefsimiz için haramları, helal ederde gider olduk bu dünyadan.
   Gururlanma en insan oğlu. İyi düşün düşme haramların yolu. Hesabımız kolay iken zora sokup gittik bu dünyadan. 
    Ecdadımıza bakıp örnek almadık.  Dünya zevku sefası için hesaplara dalmadık. Etrafımızı hep görüp ibret almadık.  Sekiz metre kabutla bu dünyadan gider olduk.
    Ne yarımız kaldı, ne yarınımız. Atıldık yarlara.  Yarınımız  yar oldu. Yarsız bu dünyadan gider olduk.
     Aktığı  ki gözümüz den Rab,için bir damla yaş. Dünya malı için  ne kavim koyduk gazdan. Gözümüz yaş akmadan gafilce  gider olduk bu dünyadan. 
    Bir beşik gibi hep ninnilerle sallandık. Hep bizim sandık, deni,dünyaya kandık.  Aldandık zevku sefasını günahlarla  dolduk. Bu dünyadan bizde  gider olduk.
    Dost bildiklerimiz hep yalan oldu. Bizim dediğimiz malımız, mülkünü talan oldu. Esti badi  sabah rüzgarı. Cansız bedeni sırtladılar. Bu dünyadan gider olduk. Ne malımız,ne dostumuz ,ne evladı iyalimiz geldi yanımıza. Çaresiz bakar oldular bu dünyadan gider olduk.
    Daldık dünyanın malına  varamadık belki hakkın divanına. Divan yüzü görmedi.  Belki alnımız secdeye ermedi. Bizde böyle bu dünyadan gider olduk 
    Ne nefis beni terbiye etti ne bennefisi. Koştukça Dünya malının  peşine.  Ne o bana . yetişe bildi ne ben ona. Birbirimize doymadan bu dünyadan gider olduk.
  Azın ile yetin özün  olsun. Bul hak yolu sözün olsun. Bil ki ömür kısa, hak yola varınca azık olsun.
   Güvenme dünyadaki malına,  bir gün bineceğiz ecel salına.  Hak divanına varmaya yüzün olsun